روش‌های نظارت بر تراکنش‌های بلاک‌چین

آیا به بحث‌هایی که اثبات کار (PoW) را با اثبات سهام (PoS) مقایسه می‌کنند، علاقه دارید؟ یا شاید فقط می‌خواهید کمی بیشتر در مورد فرایند استخراج اتریوم، بیت کوین، دش و سایر بلاک چین‌های محبوبی که از Proof of Work استفاده می‌کنند، بدانید؟

در هر صورت، شما مقاله‌ی درستی را برای مطالعه انتخاب کرده‌اید! برای دریافت اطلاعات بیشتر درمورد این دو مبحث، تفاوت بین آن‌ها، و روش‌های نظارت بر تراکنش‌های بلاک‌چین، تا ادامه‌ی مطلب با ما همراه باشید.

هر دوی این مدل‌ها «مکانیسم‌های اجماع» (Consensus Mechanism) نامیده می‌شوند و در حال حاضر برای تأیید تراکنش‌هایی که در یک زنجیره بلوکی، بدون نیاز به شخص ثالث انجام می‌شوند، ضروری هستند. هر چند به زودی بیشتر به این موضوع خواهیم پرداخت.

به هر حال، در این راهنمای اثبات کار در برابر اثبات سهام، من قصد دارم با توضیح اصول اولیه هر مدل شروع کنم و سپس در مورد بلاک چین‌های محبوبی که از این مکانیسم‌ها استفاده می‌کنند، صحبت کنم.

 

پس از آن، من می‌خواهم توضیحی واقعاً ساده در مورد نحوه عملکرد این فناوری و اینکه چگونه به مردم اجازه می‌دهد تا با تبدیل شدن به یک ماینر، ارزهای دیجیتال بیشتری کسب کنند، ارائه دهم!

در نهایت، من توضیح خواهم داد که چرا معتقدم اثبات سهام مدلی بسیار بهتر از اثبات کار است، و همچنین مثال‌هایی در دنیای واقعی از هر مدل ارائه می‌دهم.

پس از خواندن راهنمای من از ابتدا تا انتها، می‌توانید به راحتی برای دوستان خود توضیح دهید که هر کدام از مکانیسم‌های اجماع چه چیزی هستند، چگونه کار می‌کنند و کدام یک از آن‌ها بهتر است!

منتظر چه هستید؟ بیایید با اصول اولیه شروع کنیم.

 

اثبات سهام در برابر اثبات کار: اصول اولیه

زمانی که Satoshi Nakamoto در حال ساخت اولین ارز دیجیتال، یعنی بیت کوین بود، باید راهی برای تأیید تراکنش‌ها بدون نیاز به استفاده از شخص ثالث پیدا می‌کرد؛ و زمانی که سیستم اثبات کار (Proof of Work) را ایجاد کرد به این امر دست یافت.

اساساً از اثبات کار برای تعیین اینکه چگونه بلاک چین به اجماع می‌رسد استفاده می‌شود. به عبارت دیگر، چگونه شبکه می‌تواند مطمئن باشد که تراکنش معتبر است و کسی سعی نمی‌کند از سیستم سو استفاده کند، مثلاً مقدار خاصی پول را دو بار خرج کند؟

اگرچه بعداً آن را با جزئیات بیشتری توضیح خواهم داد، اساس اثبات کار بر شکل پیشرفته‌ای از ریاضیات به نام رمزنگاری است. به همین دلیل است که سکه‌های دیجیتال، مانند بیت کوین و اتریوم را «ارزهای رمزنگاری شده» می‌نامند!

رمزنگاری از معادلات ریاضی‌ای استفاده می‌کند که آن‌قدر دشوار هستند که فقط کامپیوترهای قدرتمند می‌توانند آن‌ها را حل کنند. هیچ معادله‌ای هرگز یکسان نیست، به این معنی که پس از حل شدن، شبکه می‌داند که تراکنش معتبر است.

بسیاری از بلاک چین‌های دیگر کد اصلی بیت کوین را کپی کرده‌اند و به همین دلیل از مدل اثبات کار نیز استفاده می‌کنند. اگرچه اثبات کار یک اختراع شگفت انگیز است، اما نمی‌توان گفت کاملاً بی نقص است. این مکانیسم نه تنها به مقادیر قابل توجهی برق نیاز دارد، بلکه از نظر تعداد تراکنش‌هایی که می‌تواند هم‌زمان انجام دهد نیز بسیار محدود است.

در نتیجه، مکانیسم‌های اجماع دیگری ایجاد شده‌اند که یکی از محبوب‌ترین آن‌ها مدل اثبات سهام است. اثبات سهام (Proof of Stake) اولین بار در سال 2012 توسط دو توسعه دهنده به نام‌های Scott Nadal و Sunny King ایجاد شد. در زمان عرضه، بنیان‌گذاران آن استدلال کردند که بیت کوین و مدل اثبات کار آن معادل 150000 دلار برق روزانه نیاز دارند.

از آن زمان، این رقم به میلیون‌ها دلار افزایش یافته است، که در ادامه این مقاله با جزئیات بیشتر در مورد آن صحبت خواهم کرد. به هر حال، اولین پروژه بلاک چینی که از مدل اثبات سهام استفاده کرد، پیر کوین (Peercoin) بود. مزایای اولیه این مدل عبارت‌اند از سیستم استخراجی منصفانه‌تر و برابرتر، تراکنش‌های مقیاس پذیرتر و اتکای کمتر به برق.

در نتیجه، دومین ارز رمزنگاری محبوب جهان، یعنی اتریوم، در حال تلاش برای انتقال از اثبات کار به اثبات سهام است. اینکه در چه تاریخی اتریوم به اثبات سهام انتقال می‌یابد هنوز تأیید نشده است، با این حال، تیم آن سخت تلاش می‌کند تا در سریع‌ترین زمان ممکن این کار را انجام دهد.

بنابراین، اکنون که اصول اولیه را می‌دانید؛ بخش بعدی راهنمای «اثبات کار در مقابل اثبات سهام» من به بررسی این موضوع می‌پردازد که کدام بلاک چین‌ها از کدام یک از این مدل‌ها استفاده می‌کنند!

 

پذیرش اثبات کار در برابر پذیرش اثبات سهام

واضح است که نقطه شروع بحث باید پذیرنده اصلی اثبات کار یعنی بلاک چین بیت کوین باشد. هر بار که تراکنشی ارسال می‌شود، حدود 10 دقیقه طول می‌کشد تا شبکه آن را تأیید کند. علاوه بر این، بلاک چین بیت کوین تنها می‌تواند حدود 7 تراکنش در ثانیه را انجام دهد.

این مسئله منجر به افزایش قابل توجه کارمزدهای تراکنش نسبت به زمانی که پروژه برای اولین بار در سال 2009 شروع گردید، شده است. به عنوان مثال، هزینه‌های بیت کوین در ابتدا با بخش بسیار کمی از یک سنت برابر بودند که باعث می‌شد این شبکه برای انتقال مقادیر کم مفید باشد. با این حال، همان‌طور که در نمودار زیر مشاهده می‌کنید، این هزینه در شلوغ‌ترین دوره تراکنش‌ها در دسامبر 2017 به 40 دلار در هر تراکنش افزایش یافت!

اگرچه این کارمزدها از آن زمان کاهش یافته است، اما هنوز برای سیستمی که قرار است سیستم پرداخت جهانی باشد، هزینه‌ی بسیار زیادی است و مناسب نیست. بیشتر این مسائل عمدتاً به دلیل محدودیت‌های اثبات کار است.

اتریوم دومین ارز رمزنگاری شده محبوب در جهان است که از اثبات کار نیز استفاده می‌کند. جالب اینجاست که توسعه دهندگان آن تغییراتی در کد اصلی ایجاد کردند که به شبکه این قابلیت را داد تا تراکنش‌ها را تنها در 16 ثانیه پردازش کند. اگرچه این عدد سریع‌ترین سرعت پردازش در صنعت نیست، اما به طور قابل توجهی سریع‌تر از 10 دقیقه‌ای است که بیت کوین صرف پردازش تراکنش‌ها می‌کند.

با این وجود، مشکلات مقیاس پذیری که اثبات کار باعث وجود آن‌ها در سیستم بیت کوین شده است نیز برای اتریوم مشکل ساز هستند. حداکثر میزان تراکنش‌هایی که بلاک چین اتریوم می‌تواند پردازش کند 15 عدد است که باز هم بسیار کمتر از نیاز شبکه است. با این حال، اگرچه هنوز تاریخی برای انتقال اتریوم به اثبات سهام مشخص نشده است، امید است که این عدد به هزاران در ثانیه افزایش یابد.

 

درست مانند اتریوم، سایر بلاک چین‌ها گاهی اوقات با تغییر نوع الگوریتمی که از فرایند اعتبارسنجی تراکنش پشتیبانی می‌کند، از یکی از مدل‌های اثبات کار استفاده می‌کنند. دیگر بلاک چین‌های محبوبی که به اثبات کار روی آورده‌اند عبارت‌اند از «بیت کوین کَش» (Bitcoin Cash) و «لایت کوین» (Litecoin).

از سوی دیگر، برخی از ارزهای دیجیتال واقعاً محبوب اکنون از اثبات سهام استفاده می‌کنند. یکی از ارزها «دش» (Dash) است که به کاربران اجازه می‌دهد تنها در چند ثانیه پول ارسال و دریافت کنند.

یکی دیگر از بلاک چین‌های معروفی که از مدل اثبات سهام استفاده می‌کند، «نئو» (NEO) است. پروتکل قرارداد هوشمند چینی از زمانی که برای اولین بار در سال 2016 راه اندازی شد سفر شگفت انگیزی داشته است و ارزش سکه خود را بیش از 100000 درصد افزایش داده است!

بنابراین، اکنون که می‌دانید کدام بلاک چین‌های محبوب از اثبات کار و کدام یک از اثبات سهام استفاده می‌کنند، بخش بعدی راهنمای من، یعنی بخش «اثبات کار در برابر اثبات سهام»، به بررسی نحوه تأیید تراکنش‌ها می‌پردازد. بیایید با اثبات کار شروع کنیم!

 

اثبات کار: تراکنش‌ها چگونه تأیید می‌شوند؟

همان‌طور که می‌توانید تصور کنید، هزاران نفر از بیت کوین، اتریوم و سایر بلاک چین‌هایی استفاده می‌کنند که از مدل اثبات کار استفاده می‌کنند. در مثال زیر، من می‌خواهم از بیت کوین استفاده کنم، با این حال، این فرایند در بلاک چین‌هایی که از اثبات کار استفاده می‌کنند یکسان است.

قبلاً اشاره کردم که 10 دقیقه طول می‌کشد تا اعتبار تراکنش‌های بیت کوین تأیید شود. در هر بازه 10 دقیقه‌ای چیزی به نام «بلوک» جدید ایجاد می‌شود.

هر بلوک شامل تراکنش‌های مختلفی در درون خود است که هر کدام باید به طور مستقل تأیید شوند. برای اینکه شبکه بیت کوین بدون شخص ثالث به این امر دست یابد، شخصی باید از قدرت محاسبات کامپیوتری خود برای حل یک الگوریتم رمزنگاری استفاده کند که به عنوان اثبات کار شناخته می‌شود.

هنگامی که این امر محقق شد، نه تنها تراکنش معتبر علامت گذاری می‌شود، بلکه در بلاک چین عمومی نیز برای مشاهده همه افراد پست می‌شود. ممکن است تعجب کنید که چرا کسی سخت افزار می‌خرد و مقدار زیادی برق مصرف می‌کند تا به تأیید تراکنش‌های بیت کوین کمک کند.

خب، پاسخ ساده این است که افراد به عنوان پاداش برای تلاش و زحماتی که در این سیستم می‌کشند، بیت کوین دریافت می‌کنند (یا هر ارز رمزنگاری که اثبات کار تأیید می‌کند). نکته مهمی که باید درک کنید این است که هر کسی این پاداش را دریافت نمی‌کند. هزاران دستگاه منفرد برای تبدیل شدن به اولین کسی که الگوریتم رمزنگاری را حل می‌کند با هم رقابت می‌کنند. هر کس زودتر الگوریتم را حل کند، برنده پاداش می‌شود.

من در بخش‌های بعدی در مورد این موضوع با جزئیات بیشتری صحبت خواهم کرد، اما یکی از مشکلات اصلی اثبات کار این است که یک سیستم منصفانه نیست، زیرا کسانی که قدرتمندترین و گران‌ترین دستگاه‌های سخت افزاری را دارند، همیشه بیشترین شانس را برای برنده شدن پاداش خواهند داشت.

بگذریم. با توجه به روشی که پازل رمزنگاری در آن ایجاد شده است، تنها راه حل آن استفاده از آزمون یا خطا است. اگرچه من این سیستم را به طور قابل توجهی به سادگی توضیح داده‌ام. به مثال زیر نگاه کنید:

1. مجموع ریاضی اثبات کار = 5+7
2.  جواب 12 است.
3. هر کسی که اول پاسخ را دریافت کند، برنده پاداش ماینینگ می‌شود.
4. ماینر 1 و ماینر 2 با یکدیگر رقابت می‌کنند که نتایج آن را می‌توانید در زیر مشاهده کنید:

ماینر 1:

تلاش 1: 5+7 = 10 *نادرست*

تلاش 2: 5+7 = 13 *نادرست*

تلاش 3: 5+7 = 9 *نادرست*

ماینر 2:

تلاش 1: 5+7 = 17 *نادرست*

تلاش 2: 5+7 = 8 *نادرست*

تلاش 3: 5+7 = 12 *درست*

همان‌طور که از مثال بالا می‌بینید، ماینر 2 بود که در تلاش سوم خود پاسخ صحیح را حدس زد. این بدان معناست که آن ماینر پاداش ماینینگ را دریافت کرد! در دنیای واقعی، رایانه‌ها می‌توانند میلیون‌ها ترکیب مختلف را در ثانیه حدس بزنند که به مقدار زیادی برق نیاز دارد.

به طور کلی، هر چه سخت افزار قدرتمندتر باشد، یا هر چه دستگاه‌های سخت افزاری بیشتری داشته باشید، شانس بیشتری برای حل معما دارید. من به زودی در مورد این مورد با جزئیات بیشتری صحبت خواهم کرد؛ اما به دلایل ذکر شده، این سیستم، یک سیستم منصفانه نیست.

قبل از اینکه به اثبات سهام بپردازم، فقط می‌خواستم اشاره کنم که اگرچه مثال بالا در اکثر مدل‌های اثبات کار مشابه است، برخی از بلاک چین‌ها از فرایندی کمی متفاوت استفاده می‌کنند. با این حال، اجازه دهید همه چیز را ساده نگه داریم و وارد جزئیات تمام مدل‌ها نشویم.

به هر حال، اکنون به طور خلاصه می‌دانید که استخراج اتریوم، بیت کوین و سایر بلاک چین‌های اثبات کار چگونه انجام می‌شوند. بخش بعدی راهنمای «اثبات کار در مقابل اثبات سهام» من قرار است نحوه عملکرد اثبات کار را بررسی کند.

 

اثبات سهام: تراکنش‌ها چگونه تأیید می‌شوند؟

مدل اثبات سهام از فرایند متفاوتی برای تأیید تراکنش‌ها و رسیدن به اجماع استفاده می‌کند. اگرچه این سیستم از یک الگوریتم رمزنگاری استفاده می‌کند، اما هدف این مکانیسم متفاوت است.

در حالی که اثبات کار به ماینر خود برای حل معادلات پیچیده پاداش می‌دهد، در اثبات سهام، فردی که بلوک بعدی را ایجاد می‌کند، بر اساس مقداری که «شرط بندی» کرده است یا به عبارتی دیگر «سهام گرفته است» انتخاب می‌شود. اگر بخواهم به صورت ساده‌ای برای شما بیان کنم، باید بگویم که این شرط بندی بر اساس تعداد سکه‌هایی است که شخص برای بلاک چین خاصی که در تلاش است استخراج کند، دارد.

با این حال، از نظر فنی، افراد ماینینگ نمی‌کنند. در عوض، افراد «جعل کننده» نامیده می‌شوند، زیرا هیچ پاداش بلوکی وجود ندارد. در حالی که بیت کوین، که از مدل اثبات کار استفاده می‌کند، هر بار که یک بلوک جدید تأیید می‌شود، یک پاداش بلوک اعطا می‌کند، کسانی که در سیستم اثبات سهام مشارکت می‌کنند، به سادگی کارمزد تراکنش را دریافت می‌کنند.

به هر حال، بیایید دریابیم که «جعل کننده» چگونه تلاش می‌کند تا با موفقیت معامله را تأیید کند ...

در مرحله اول، برای داشتن فرصتی برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها، کاربر باید سکه‌های خود را در یک کیف پول خاص قرار دهد. این کیف پول سکه‌ها را فریز می‌کند، به این معنی که از آن‌ها برای شرط بندی در شبکه استفاده می‌شود. اکثر بلاک چین‌های اثبات سهام حداقل نیاز به سکه‌های مورد نیاز برای شروع شرط بندی را دارند که البته به سرمایه گذاری اولیه زیادی نیاز دارد.

به عنوان مثال، برای اعتبارسنجی تراکنش‌های شبکه دش، ضروری است که حداقل 1000 سکه دش را به اشتراک گذاشته و آن‌ها را فریز کنید. در طول شلوغ‌ترین دوران بی سابقه ارز دیجیتال در دسامبر 2017، هنگامی که ارزش دش به بیش از 1500 دلار در هر سکه رسید، این 1000 سکه ابتدایی معادل 1.5 میلیون دلار در دنیای واقعی هزینه داشتند.

با این وجود، با فرض اینکه شما حداقل مورد نیاز را شرط بندی کرده‌اید، شانس شما برای برنده شدن پاداش (کارمزد تراکنش) به درصد کل سکه‌هایی که دارید مرتبط است. به مثال زیر دقت کنید:

1. شما تصمیم می‌گیرید که می‌خواهید سکه‌ها را برای به دست آوردن برخی از پاداش‌های اثبات سهام شرط بندی کنید.
2.  بلاک چین در مجموع 1000 سکه در گردش دارد.
3. شما 100 سکه می‌خرید و به اشتراک می‌گذارید.
4. این بدان معناست که شما 10 درصد از کل سکه‌های در گردش را شرط بندی کرده‌اید.
5. اکنون 10 درصد شانس برنده شدن تمام پاداش‌ها را دارید.

 

بنابراین، به صورت خلاصه:

در اثبات کار همه ماینرها باید سعی کنند یک محاسبه پیچیده را حل کنند و برنده آن توسط شخصی که قدرتمندترین یا بیشترین سخت افزارها را دارد تعیین می‌کند.

مدل اثبات سهام به طور تصادفی برنده را بر اساس مبلغی که شرط بندی کرده است انتخاب می‌کند.

مهم‌ترین نظریه‌ای که از مکانیسم اجماع اثبات سهام حمایت می‌کند این است که کسانی که سهام دارند می‌خواهند با انجام درست مراحل به حفظ امنیت شبکه کمک کنند. اگر یک جعل کننده اقدام به هک کردن شبکه یا پردازش تراکنش‌های مخرب کند، تمام سهام خود را از دست می‌دهد.

به همین دلیل است که این مدل بسیار خوب عمل می‌کند. هرچه بیشتر شرط بندی کنید، درآمد بیشتری خواهید داشت. اما در عین حال، اگر بخواهید سیستم را دور بزنید، بیشتر ضرر می‌کنید.

بنابراین، اکنون که می‌دانید هر مکانیسم توافقی چگونه تراکنش‌ها را تأیید و معتبر می‌کند، بخش بعدی راهنمای «اثبات کار در برابر اثبات سهام» توضیح خواهد داد که چرا معتقدم مدل اثبات سهام بسیار بهتر از اثبات کار است!

 

چرا اثبات سهام بهتر از اثبات کار است؟

من معتقدم که مدل اثبات سهام مدل بسیار بهتری نسبت به اثبات کار است زیرا بسیاری از مشکلات موجود را حل می‌کند؛ مسائلی که اکنون به جزئیات آن‌ها می‌پردازم.

 

تمرکز

اگر راهنمای «اثبات کار در برابر اثبات سهام» من را تا این مرحله مطالعه کرده باشید، ممکن است به یاد داشته باشید که گفتم بلاک چین‌های اثبات کار به افرادی که دستگاه‌های سخت افزاری قدرتمند خریداری می‌کنند، شانس بیشتری برای برنده شدن پاداش استخراج می‌دهند.

نتیجه‌ی آن این است که سازمان‌های متمرکز هزاران دستگاه (معروف به ASIC) را خریداری می‌کنند و بالاترین قدرت استخراج را تولید می‌کنند. این نوع عملیات به عنوان «استخر استخراج» شناخته می‌شود و به افراد این امکان را می‌دهد تا منابع خود را با هم «جمع» کنند تا بیشترین شانس را برای اینکه قبل از هر شخص دیگری محاسبه رمزنگاری را حل کنند داشته باشند.

در نتیجه، تنها چهار استخر ماینینگ (که اکثریت آن‌ها در کشور چین واقع شده‌اند، جایی که برق ارزان است) بیش از 50 درصد از کل قدرت استخراج بیت کوین را کنترل می‌کنند.

این سیستمی ناعادلانه است زیرا به این معنی است که یک فرد معمولی هیچ شانسی برای برنده شدن پاداش استخراج ندارد. اینجاست که اثبات سهام تفاوتی را ایجاد می‌کند. این مدل از پیوستن گروه‌هایی از مردم برای تسلط بر شبکه، فقط برای کسب سود جلوگیری می‌کند. در عوض، کسانی که با مسدود کردن سکه‌های خود به شبکه کمک می‌کنند، به نسبت مبلغی که سرمایه گذاری کرده‌اند، پاداش دریافت می‌کنند.

مثال بعدی در این راهنمای «اثبات کار در برابر اثبات سهام» مصرف برق را مورد بحث قرار می‌دهد.

مصرف برق

قبلاً در راهنمای «اثبات کار در برابر اثبات سهام» اشاره کردم که برخی از بلاک چین‌های اثبات کار مانند بیت کوین از مقادیر زیادی برق استفاده می‌کنند. زیرا حل محاسبه‌های رمزنگاری که توسط ماینرها انجام می‌شود بسیار دشوار است.

اخیراً مطالعه‌ای نشان داد که کل مقدار برق مورد نیاز برای حفظ عملکرد شبکه بیت کوین بیشتر از مقدار برق مصرفی توسط بیش از 159 کشور جداگانه است!

این مقدار مصرف برق نه تنها برای محیط زیست مضر است، بلکه از پذیرش ارزهای دیجیتال در دنیای واقعی جلوگیری می‌کند یا حداقل از سرعت این پذیرش می‌کاهد. زیرا قبوض برق باید با پول رسمی هر کشور پرداخت شود، نه ارز دیجیتال!

از سوی دیگر، اثبات سهام نیازی به حل شدن محاسبه‌های پیچیده ندارد، به این معنی که هزینه‌های برق آن برای تأیید تراکنش‌ها به میزان قابل توجهی کمتر است.

 

حمله 51 درصدی

عبارت «حمله 51 درصدی» برای توصیف رویداد ناگواری استفاده می‌شود که در آن یک گروه یا یک فرد بیش از 50 درصد از کل قدرت ماینینگ را به دست می‌آورد. اگر این اتفاق در یک بلاک چینِ اثبات کار، مانند بیت کوین رخ دهد، به فرد اجازه می‌دهد تا تغییراتی در یک بلوک خاص ایجاد کند. اگر این شخص مجرم باشد، می‌تواند بلوک را برای منافع خود تغییر دهد.

یک نمونه‌ای که اخیرا رخ داده است، حمله‌ی 51 درصدی علیه بلاک چین Verge بود که به هکر اجازه داد تا 35 میلیون سکه XVG را بدزدد. در زمان حمله، این مقدار در دنیای واقعی برابر با 1.75 میلیون دلار بود!

هنگام استفاده از مکانیسم اجماع اثبات سهام، تلاش برای انجام یک حمله 51 درصدی منطقی نیست. برای دستیابی به این هدف، آن شخص سودجو باید حداقل 51 درصد از کل مقدار ارز دیجیتال در گردش را در اختیار داشته باشد. تنها راهی که یک نفر می‌تواند این کار را انجام دهد، خرید سکه‌ها در بازار آزاد است.

اگر آن شخص تصمیم به خرید مبلغی به این میزان قابل توجهی داشته باشد، ارزش واقعی سکه در طول مسیر افزایش می‌یابد. در نتیجه، آن شخص در نهایت به میزان قابل توجهی بیشتر از آنچه که می‌تواند از حمله به دست آورد، خرج می‌کند. به علاوه، وقتی بقیه اعضای شبکه متوجه شوند چه اتفاقی افتاده است، فرد سودجو تمام سهام خود را از دست می‌دهد!

بنابراین، اکنون که می‌دانید مشکلات اثبات کار چه چیزهایی هستند و چگونه اثبات سهام آن‌ها را حل می‌کند، بخش پایانی راهنمای «اثبات کار در برابر اثبات سهام» من به بحث در مورد اینکه «آیا استفاده از اثبات سهام دارای معایبی است یا خیر» می‌پردازد!

 

معایب مدل اثبات سهام

اولین نگرانی در مورد اثبات سهام در مقابل اثبات کار، این است که برخی از افراد معتقدند اثبات سهام کمک به ثروتمندتر شدن ثروتمندان می‌کند. زیرا در این مدل هرچه توانایی خرید سکه‌های بیشتری را داشته باشید، سکه‌های بیشتری را می‌توانید به اشتراک بگذارید و کسب درآمد کنید.

به زبان ساده‌تر، اگر پول کافی برای پرداخت حداقل مبلغ شرط بندی (که اکثر مردم ندارند) داشتید، می‌توانید بازده بسیار خوبی از سرمایه خود را تضمین کنید. کسانی که بیشترین پول را دارند، همیشه بیشترین شانس را برای برنده شدن پاداش خواهند داشت و این مدل ثروتمندان را ثروتمندتر می‌کند.

با این حال، این مورد تقریباً هیچ تفاوتی با مکانیسم اجماع اثبات کار ندارد، زیرا در آن مدل هم ماینرهای ثروتمند می‌توانند به سادگی هزاران دستگاه ASIC را خریداری کنند. دومین نگرانی که برخی از افراد در مورد اثبات سهام دارند این است که به افراد اجازه می‌دهد تراکنش‌ها را در چندین زنجیره تأیید کنند، کاری که اثبات کار انجام نمی‌دهد. دلیل اینکه این موضوع می‌تواند مشکل ساز باشد این است که ممکن است به یک هکر اجازه انجام یک حمله دوگانه را بدهد.

این مسئله زمانی اتفاق می‌افتد که شخصی وجه را به شخص دیگری منتقل می‌کند، اما قبل از تأیید تراکنش، شخصِ واریز کننده موفق می‌شود دوباره آن وجه را خرج کند. در شرایط عادی، وقتی همه ماینرهای دیگر شبکه چنین عملی را ببینند، از آن جلوگیری می‌شود. علاوه بر این، از آنجایی که اثبات کار تنها به دستگاه‌ها اجازه می‌دهد تا روی یک زنجیره استخراج کنند، زنجیره‌ای که در آن کلاهبرداری رخ داده به سادگی رد می‌شود.

از سوی دیگر، در مدل اثبات سهام، استخراج بر روی چندین زنجیره برای جاعلان هزینه‌ای ندارد، و احتمالاً ممکن است شخصی در انجام یک خرج مضاعف موفق شود، که به عبارت دیگر به عنوان عملی که هیچ ریسکی در آن وجود ندارد شناخته می‌شود.

در واقعیت، همیشه نظرات مردم در بحث اثبات سهام در مقابل اثبات کار متفاوت است. با این حال، با توجه به اینکه روش اصلی استخراج اتریوم در حال تغییر است، واضح است که کدام مکانیسم بیشتر مورد علاقه است.

 

اثبات کار در برابر اثبات سهام: نتیجه

این بخش پایان راهنمای «اثبات کار در برابر اثبات سهام» من است! اگر این مقاله را از ابتدا تا انتها خوانده‌اید، اکنون باید درک خوبی از نحوه عملکرد هر مکانیسم اجماع و تفاوت آن‌ها با یکدیگر داشته باشید.

اثبات کار روش کنونی استخراج اتریوم، بیت کوین، دش و برخی از ارزهای دیجیتال دیگر است. با این حال، اکنون باید از بسیاری از مشکلات مدل اثبات کار کاملاً آگاه باشید. این مشکلات، شامل موارد مختلفی از جمله میزان برق مورد نیاز، متمرکز شدن قدرتی که اکنون استخرهای ماینینگ در اختیار دارند، و تهدیدات حمله 51 درصدی می‌باشند.

من همچنین برخی از راه حل‌هایی را که مدل اثبات سهام برای صنعت ارزهای دیجیتال به ارمغان می‌آورد فهرست کرده‌ام. با این حال، با پیشرفته‌تر شدن فناوری بلاک چین، الگوریتم‌های اجماع زیادی به بازار وارد می‌شوند که همگی مزایا و معایب خود را دارند.

در انتها، اگر توانستید مقدار خوبی از ارزهای دیجیتال را استخراج کنید، باید اطمینان حاصل کنید که آن‌ها را در کیف پول‌های امن نگه می‌دارید. همچنین، اگر تصمیم به مبادله آن‌ها با سکه‌های دیگر دارید، صرافی‌های رمزنگاری قابل اعتماد را انتخاب کنید.